Εδώ η λέξη φίλος λέγεται με την πραγματική της έννοια, που είναι η αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση δύο ατόμων. Δεν τα γράφω αυτά τα λόγια για όσους πραγματικά γνώριζαν ποιος ήταν ο αξιομνημόνευτος, τα γράφω γι’ αυτούς που τον γνώριζαν λίγο…
Ο Χάρης είχε τόσες χάρες που επάξια έφερε το όνομά του. Τον γνώρισα και αμέσως κατάλαβα πως μπορεί να είναι ο ακριβός μου φίλος. Τα αισθήματά του ήταν πλούσια σε αξίες. Τα λόγια του πολύ μεστά, μετρημένα. Ο σεβασμός του για τον άνθρωπο απεριόριστος. Οι θέσεις του στη ζωή αγνές και με ρίζα τον άνθρωπο. Δεν έβαλε ποτέ τον εαυτό του πάνω απ’ το θέατρο. Εργαζόταν πάντα με στόχο ν’ ανεβάζει τους ανθρώπους μέσα στο χώρο μας, γιατί πίστευε πως, πέραν των άλλων, έχουμε όλοι την ανάγκη ν’ ανεβαίνουμε πνευματικά. Δεν παρακαλούσε, δεν πίεζε κανέναν… «νουθετούσε» με τη στάση του, με τα λόγια του. Δίδασκε την αγάπη και την αλήθεια κι έτσι έδειχνε το σωστό δρόμο για τις έννοιες που ο ίδιος υπηρετούσε. Είχε καταγωγή ο Χάρης από μάνα και πατέρα υψηλού ήθους, είχε αρετές που τις υπηρετούσε χωρίς δισταγμούς και σκοπιμότητες. Ήταν σταράτος! Ως συνεργάτης στο Δ.Σ. αλλά και στις υπηρεσίες μέσα στο ΜΕΘ ευγενής, καλοσυνάτος. Ως σύντροφος στη μεγάλη έννοια του θεάτρου ακέραιος, θα έλεγα… δάσκαλος! Πίστευε και μετέδιδε πως το θέατρο αποτελεί τεράστια δύναμη στην πορεία προς την εξέλιξη του ανθρώπου!
Από τότε που έγινε μέλος του ΜΕΘ, το είδε στο μυαλό του, στην καρδιά του, «το θέατρό μας» όπως έλεγε ο ίδιος. Διέθετε χρόνο και είχε πάντα πρωτοπόρες ιδέες που βοηθούσαν.
Για το ΜΕΘ ο Χάρης υπήρξε κεντρική κολώνα στη στήριξη της δομής του. Αλλά και για το Δημοτικό μας Θέατρο ήταν παράγοντας προόδου. Για μια μεγάλη περίοδο, έπειτα από εμένα, υπήρξε εκπρόσωπος του ΜΕΘ στο Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕΚ (στο συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕΚ από την ίδρυσή του υπήρχε θεσμική εκπροσώπηση του ΜΕΘ μ’ ένα μέλος).
Ένα παράδειγμα για το ποιος ήταν ο Χάρης: Όταν η πόλη μας το 1986 καταστράφηκε από το μεγάλο σεισμό, ο Χάρης ανέλαβε το μεγάλο καθήκον να πραγματοποιηθεί μια παράσταση, για να δώσει στο λαό μια πνευματική βοήθεια. Όλο το φορτίο της παράστασης το ανέλαβε ο Χάρης και το έφερε εις πέρας με άριστο αποτέλεσμα. Ανέβασε το έργο «Πειρασμός». Έγινε μια υπέροχη παράσταση και κόντρα στη δυστυχία είχαμε αυτή την ευχάριστη νότα πολιτισμού. Έπαιξε στο ΜΕΘ κι ένα ρόλο στο έργο του Νότη Περιγιάλη, «Το κορίτσι με το κορδελάκι», ως αρραβωνιαστικός της Σόνιας.
Στη γιορτή του ΜΕΘ για τα 30 χρόνια είχε μεγάλο μέρος της προετοιμασίας και απέδειξε με τις ικανότητές του την αγάπη και την αξιοσύνη του για το σύλλογο. Ήταν μια μεγάλη γιορτή που χάρηκαν όλοι και τη θυμούνται. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές μαζί.
Χάρη, δε θα ξεχάσω ποτέ πως μοιραστήκαμε πράγματα που δε γράφονται, είναι όμως χαραγμένα μέσα στην καρδιά μου, και πώς να μην είναι, όταν σε κορυφαίες στιγμές της ζωής ήλθες σ’ εμένα το φίλο, τη «συγγενή» ψυχή.
Για μένα η τιμή που μου έκανες, φίλε, ήταν αυτό που κρατώ φυλαχτό. Ήταν δικά μας. Όμως, σε πήρε από κοντά μας ο θάνατος, κι αυτό για μένα υπήρξε μεγάλη απώλεια! Γιατί την ίδια χρονική περίοδο έχασα τη σύντροφό μου, τη λατρευτή μου Νίτσα. Μόνο εγώ ξέρω πόσο σε λύπησε ο χαμός της στις 21 Σεπτεμβρίου του 2008.
Μετά το δεύτερο μεγάλο κακό… Έφυγες κι εσύ σε λίγους μήνες. Ελαφρύ να είναι το χώμα σας!
Από τότε ως «φάρμακο», για να αντέξω, αποφάσισα να υπηρετώ με μεγάλη αγάπη ό,τι αγαπούσε η γυναίκα μου και ο φίλος μου ο εκλεκτός. Ο Χάρης ο Ζούπας. Αιωνία η μνήμη σας!
Θεόδωρος Σινάνης
