Η γελοιότητα με τον τρόπο λειτουργίας του δημοτικού πάρκινγκ πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Το πάρκινγκ, απαραίτητο όσο ποτέ άλλοτε, πρέπει να λειτουργήσει με αμιγώς επαγγελματικό τρόπο και όχι με αλλοπρόσαλλες ερασιτεχνικές πρακτικές, που δε γνωρίζω ποιος «εγκέφαλος» του Δήμου Καλαμάτας, υπηρεσιακός ή πολιτικός, σχεδίασε.
Προ εξαμήνου αποφασίστηκε η κατάργηση της κάρτας που οι δημότες προμηθεύονταν από τα γύρω καταστήματα και τοποθετούσαν στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, ενώ τοποθετήθηκαν νεοδιόριστοι συμβασιούχοι και αποσπασμένοι δημοτικοί υπάλληλοι στην είσοδο, την έξοδο και το ταμείο, με φανερό ζητούμενο την αύξηση των εσόδων. Πρώτη φορά βλέπω σε οργανωμένο ελεγχόμενο υπαίθριο χώρο στάθμευσης να υπάρχουν υπάλληλοι που λειτουργούν ως «μεσάζοντες» μεταξύ των οδηγών που μπαίνουν και βγαίνουν και του ταμείου. Αποτέλεσμα αυτού του πρωτόλειου τρόπου οργάνωσης είναι τις ώρες αιχμής να δημιουργείται ουρά αυτοκινήτων στην είσοδο, που πολλές φορές φτάνει έως τη γέφυρα που βρίσκεται στην προέκταση της οδού Ιατροπούλου, παρεμφερές πρόβλημα και στην έξοδο. Όσοι, όμως, σταθμεύουν εκτός πάρκινγκ, στη Νέδοντος π.χ., πρέπει να συνεχίσουν να τοποθετούν την κάρτα. Το λογικό είναι να την προμηθευτείς από το ταμείο του πάρκινγκ, όμως δεν μπορείς, το ταμείο δεν τις διαθέτει, πρέπει να συνεχίσεις να τρέχεις στα γύρω καταστήματα. Ρωτάς γιατί; Δε γνωρίζουν να σου απαντήσουν. Πηγαίνεις στο φαρμακείο απέναντι, περιμένεις να έλθει η σειρά σου να εξυπηρετηθείς, παραμονή της Παναγίας είναι γεμάτο, και όταν ύστερα από δέκα λεπτά περίπου επιστρέφεις με το χαρτάκι στο χέρι, παρά το γεγονός ότι έχεις ανάψει τα φλας του αυτοκινήτου σου, όπως υποδεικνύει η Δημοτική Αστυνομία, βρίσκεις μια ωραιότατη ροζ κλήση των είκοσι ευρώ. Δε χρειάζεται να περιγράψω τη σκηνή που ακολούθησε, μας άκουσε η μισή Νέδοντος. Τελικά, η κλήση σβήστηκε, όχι γιατί έπρεπε να διορθωθεί το λάθος του υπαλλήλου, αλλά γιατί, όπως μου είπε η δημοτική υπάλληλος που την έσβησε, φοβήθηκε μην πάθω τίποτε από τις φωνές.
Χώρος στάθμευσης σαν αυτός του Δήμου Καλαμάτας χρειάζεται τρία απλά πράγματα, ένα μηχάνημα στην είσοδο, που πατάς το κουμπάκι και σου δίνει το χαρτάκι εισόδου, ένα κιόσκι με έναν υπάλληλο ως ταμία, που πηγαίνεις και πληρώνεις, και ένα μηχάνημα στην έξοδο που διαβάζει το χαρτάκι, σηκώνει την μπάρα και φεύγεις, τόσο απλά. Ένας ταμίας το πρωί και ένας το απόγευμα, «ένας για την πισίνα και ένας… για την κουζίνα» που λέει η γνωστή τηλεοπτική διαφήμιση της Vodafone. Αντ’ αυτού ένας μικρός στρατός συμβασιούχων και αποσπασμένων δημοτικών υπαλλήλων που δυσκολεύουν αντί να διευκολύνουν την ομαλή λειτουργία του χώρου, τη ζωή των δημοτών και τη δική τους.
Στο Δήμο Καλαμάτας, με τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις των τελευταίων ετών, υπάρχουν κενά σε πολλές υπηρεσίες. Οι νεοπροσληφθέντες συμβασιούχοι μπορεί εύκολα να απορροφηθούν και να αποδώσουν δημιουργικό έργο εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη.
Αγαπητοί της Δημοτικής Αρχής, έχουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, υπερβολικοί φόροι, χαράτσια, ΕΝΦΙΑ, ανεργία κ.λπ., μη μας χαλάτε την ημέρα με μικρομα@ακίες.
Του Γιώργου Κυριακόπουλου
